Chrysler 300C

De test vangt aan op 2 november 2004, de dag waarop Amerika een nieuwe president kiest. Behalve dat die verkiezingen al tijden lang het nieuws domineren, weet ook de Chrysler 300C met grote regelmaat het (auto)nieuws te halen.

Dat komt onder andere door de opmerkelijke vormgeving. In dit geval zijn dat geen radicale lijnen of vernieuwende vormen, maar ongebruikelijke proporties. De wielen met 18" velgen en 225/60 banden zijn zo enorm, dat de wielkasten tot vlak onder de zijruiten doorlopen. Die zijruiten zijn op hun beurt uitzonderlijk laag, wat de auto samen met de verchroomde grille een intimiderend uiterlijk geeft. Het gevolg is veel bekijks op de snelweg en regelmatig aanspraak op een parkeerplaats. De reacties zijn echter lang niet altijd positief.

Verdwaalde toerist

De kleine ramen zorgen er voor dat de testrijder de eerste kilometers als een verdwaalde toerist naar buiten tuurt. Vanaf de bestuurdersplek met net iets te brede, elektrisch verstelbare en verwarmbare lederen stoelen is de enorme neus zichtbaar. Samen met de hoekige vormen is de auto daarom verrassend eenvoudig te overzien, wat geen overbodige luxe is met een lengte van dik vijf meter. Het went allemaal snel, alleen een minirotonde blijft na vele kilometers sturen een hele uitdaging.

De beenruimte en beweegruimte rondom de bestuurder zijn riant. Helaas betekent de lage daklijn samen met het optionele schuif/kanteldak beperkte hoofdruimte voorin. De ruimte op de achterbank is op alle punten overweldigend. De 300C is achterin niet zomaar ruim, maar maakt het zelfs mogelijk de benen te strekken en ontspannen onderuit te zakken. Wie deze auto koopt om zich te laten rijden is snel overtuigd!

5,7 HEMI

De Chrysler 300C volgt de 300m op. De uitrusting, ruimte en techniek staan op een hoger plan, terwijl de prijs nauwelijks is verhoogd. De auto is leverbaar met 2,7 liter en 3,5 liter zescilinder motoren. Een diesel is in aantocht. Ook het hier gereden topmodel met 5,7 liter 8 cilinder Hemi motor is nieuw in het leveringsprogramma.

Bij de start is een gesmoorde brul hoorbaar. Daarna zet de auto zich, zoals dat hoort in dit segment, met een zekere waardigheid in beweging. Zodra een kruissnelheid is bereikt, kan de elektronica vrijwel onmerkbaar vier van de acht cilinders uitschakelen om brandstof te besparen (10% tot 20% afhankelijk van rijstijl). In de stad en op de snelweg zijn nauwelijks enige rij-geluiden hoorbaar. Het meeste geluid komt via het niet geïsoleerde glas van het overige verkeer.

Alhoewel perfect controleerbaar, is vanaf de eerste meter duidelijk dat de krachtbron een enorme overmacht heeft. Wanneer alle 340 paardekrachten via de vijftraps automaat op de achterwielen worden losgelaten, is kortstondig wielspin hoorbaar en stormt de 300C vastberaden richting horizon. Daarbij worden in korte tijd zulke enorme snelheden opgebouwd, dat het snelheidspotentieel nauwelijks kan worden benut op de openbare weg.

Alle (tussen)sprints worden zonder enige vorm van agressie geklaard. Zoals dat hoort bij een luxe reisauto, wordt het motorvermogen niet in agressie maar in macht omgezet. Wie het gas toch tot de vloer indrukt, wordt getrakteerd op spectaculaire krachtsexplosies.

Om aan te geven hoe snel de 300C is: als maar iets te bot met het gaspedaal wordt omgegaan heeft de auto zelfs achteruit wielspin! Toch wordt het vermogen bij voorkeur gebruikt om met groot gemak nog veel grotere afstanden af te leggen.

Geen sportwagen

Een snelle auto is nog geen sportwagen en dat blijkt ook uit het weggedrag. De besturing is zeer indirect. Het onderstel is stevig afgeveerd, maar reageert nogal traag. Bovendien kan de auto behoorlijk nadeinen op een snelle actie. Daarbij moet het rempedaal stevig worden ingedrukt en is merkbaar dat het een hele klus is alle 1.810 kg Chrysler in bedwang te houden. Daarmee nodigt de 300C bepaald niet uit tot snel bochtenwerk, alhoewel de auto dankzij de gigantische wielen in feite tot heel wat in staat is.

Conclusie

Het klinkt vreemd, maar de "Chrysler 300C 5.7 Hemi" is een koopje van 75.000 euro. Geen enkele andere auto biedt deze prestaties, ruimte én uitrusting tegen zo'n gunstige prijs. De sterkste punten zijn zonder twijfel de overweldigende ruimte achterin, de hoge mate van comfort en de sensatie van de zwaar overbemeten motor. De afwerking is van Europees niveau en de auto voelt even solide en massief als een rijdend blok graniet.

Of de 300C nadelen heeft is puur persoonlijk. De extravagante vormgeving trekt veel aandacht en dat is misschien niet altijd welkom. Ook het weggedrag is puur persoonlijk. De auto reageert ondanks een prima wegligging met een zekere traagheid en gelatenheid op ieder commando. Dat is voor de ene bestuurder storend en voor de ander de ultieme vorm van comfort. Amerika heeft op 2 november gekozen en liet de wereld toekijken. In geval van Chrysler mag heel Europa ook kiezen en de 300C verleidt met unieke kwaliteiten.