Fiat Seicento

Eenvoud staat voorop bij de Seicento. Zeker de hier gereden Team-uitvoering behoort tot de aller voordeligste varianten waarin deze kleine Italiaan leverbaar is. Het uiterlijk geeft echter allerminst een eenvoudig of armoedig gevoel. De lichtblauwe testauto ziet er leuk uit met dynamische wieldoppen en kleurige "Team"-bestickering.

Ook in het interieur is het eenvoud dat de klok slaat. Om te beginnen met ... de klok. Achter het stuurwiel is niet meer dan een snelheidsmeter met daarnaast een benzinemeter te vinden. Een koelwatertemperatuurmeter ontbreekt, als de motor te warm is geeft een waarschuwingslampje dat aan. Wel is voorzien in een klein digitaal display met dagteller en klokje. Twee hendels aan het stuurwiel bedienen de meest gebruikte functies.

Afwerking

Een groot verschil met de voorganger is te vinden in de afwerking. Alle knoppen en hendels zijn net iets beter afgewerkt en geven net een iets meer solide gevoel dan voorheen. De buitenspiegels zijn (mechanisch) van binnenuit verstelbaar, maar zijn onpraktisch klein. De hoofdsteunen zijn verstelbaar, maar niet voldoende om ook aan de langste inzittenden de veiligheid te garanderen. De draaiknop van de rugleuningverstelling van de voorstoelen is verhuisd naar het midden, zodat het niet langer nodig is het portier te openen om de stoel te verstellen.

De ruimte op de achterbank is zeer beperkt. Alleen kleine kinderen kunnen hier een zitplaats vinden, volwassenen zullen zelfs op korte afstand problemen ondervinden. De achterbank is in twee ongelijke delen neerklapbaar. De bagageruimte is beperkt en de achterklep bovendien niet bekleed. Wie de achterklep bij het sluiten aan de binnenkant vastpakt, grijpt in onbewerkt blank metaal.

Rij-eigenschappen

Het geluid en het gedrag van de motor geven opnieuw het gevoel dat de Seicento meer auto is dan de Cinquecento. De kleine viercilinder loopt vanaf het eerste moment mooi rond. Daarbij pakt de krachtbron goed op. De Seicento schakelt prettig, alhoewel de versnellingspook veel speling heeft. De prestaties zijn heel behoorlijk.

Zowel op de snelweg als in de binnenstad is het motorgeluid bescheiden. Dat draagt bij aan een gevoel van comfort en het zorgt voor een eveneens bescheiden brandstofverbruik. De remkracht is enorm; een veilig gevoel.

De besturing is niet bekrachtigd, maar heeft zo veel speling dat het in eerste instantie lijkt alsof de auto licht stuurt. Pas na een kwartslag draaien, bewegen de voorwielen daadwerkelijk mee. Dit is vooral de eerste kilometers erg storend. De wegligging is, zoals mag worden verwacht van Fiat, prima. De Seicento Sporting blijft onveranderd kampioen in het betere gooi en smijt werk, maar ook deze Seicento Team laat zich behendig door het drukke stadsverkeer manoeuvreren.

Conclusie

Was de Fiat Cinquecento echt aan vervanging toe? Nadat beide auto's op één dag zijn gereden blijft het antwoord op die vraag onzeker. Wel is duidelijk dat de Seicento in alle opzichten een meer volwassen en volwaardige auto is. De afwerking is beter, de motor loopt mooier, de passieve veiligheid is gewaarborgd en het comfort staat op een hoger niveau. Het Team uit Italië scoort opnieuw!