Mitsubishi Carisma

In het zilvergrijs beantwoordt de auto, inmiddels de tweede generatie, nog steeds niet aan de hooggespannen verwachtingen die de presentatie van weleer wekte. De Carisma is allerminst lelijk, maar het ontwerp is gevrijwaard van iedere vorm van creativiteit.

Wel is de Carisma praktisch. Zowel voor- als achterin is voldoende ruimte voor grote Europeanen en de stoelen zitten prima. Gezeten op die in stemmig grijs bekleedde stoelen, valt de blik op een al even kleurloos dashboard. Alle bedieningselementen zijn logisch ondergebracht en ook in deze basisuitvoering zijn alle noodzakelijke voorzieningen aanwezig.

In de middenconsole zijn de bediening van de klimaatregeling (airconditioning is standaard!) en het Mitsubishi-audiosysteem ondergebracht. Ter hoogte van het dashboard mondt de middenconsole uit in een multifunctioneel display. Hierin zijn onder andere de datum en tijd, de gekozen zender van de radio en de buitentemperatuur af te lezen. De thermometer waarschuwt met een geluidsignaal dat het vriest, uitkijken voor gladheid dus.

Diesel

Nadat de sleutel is omgedraaid, is het meteen duidelijk dat dit een diesel is. Vrolijk nagelt de 1.9 liter turbodiesel er op los. In de stad moet de motor hard werken om mee te komen. Het gaspedaal moet steeds diep worden ingetrapt zodat de turbo wakker blijft.

De Carisma stuurt prettig en is opvallend wendbaar voor een auto van deze omvang. De remmen laten zich goed doseren.

Toch is het zaak niet al te wild te rijden met de Carisma, want het onderstel is afgestemd op comfort. Dat is prettig op slecht wegdek, maar betekent ook dat de communicatie tussen auto en bestuurder minder is. Juist op deze testdag met sneeuw en ijzel begint de auto snel te schuiven en is het door datzelfde comfortabele onderstel moeilijk aan te voelen hoe de auto het best gecorrigeerd kan worden.

Op de snelweg voelt de Carisma zich duidelijk beter thuis. De motor moet wederom hard werken, maar is daarbij niet storend luid. Windgeruis en banden zijn vrijwel onhoorbaar zodat de auto ronduit comfortabel is te noemen. Een hoge kruissnelheid is mede daarom geen probleem.

Conclusie

Bij een auto die zo veel reclame nodig heeft als de Mitsubishi Carisma, rijst het vermoeden dat er iets structureel mis is met de auto. Dat is niet zo. De Carisma heeft geen echt zwakke punten. Daar staat tegenover dat de auto ook geen overtuigende sterke punten heeft om boven de concurrentie uit te steken.

Een uitzondering daarop zou de Carisma met GDi motor kunnen zijn, waarvan Mitsubishi een spectaculair gunstiger benzineverbruik belooft dan bij soortgelijke auto's. Deze test gaat echter over de diesel en die verstaat zijn werk evenals de rest van de techniek prima. De auto heeft daarom maar één echte fout: de naam. Sinds de Fiat Croma is dit de meest ongelukkig gekozen naam in tijden, want zoals de Fiat vetvrij was, is de Mitsubishi Carisma geheel-en-al vrij van charisma.