Mitsubishi Lancer Wagon

Direct bij introductie heeft Mitsubishi een aangename verrassing in petto: de Lancer sedan en stationwagon hebben exact dezelfde prijs! Bij het zien van de auto is bovendien direct duidelijk dat de stationwagon geen standaard auto is waar een stuk is "aangeplakt". In tegendeel, als stationcar lijkt de nieuwe Lancer beter in harmonie te zijn dan de sedan. Deze laatste heeft een opvallend schuin geplaatste achterruit en een nogal hoog oplopende korte achterklep. De scherpe lijnen van de stationcar passen beter bij de neus en plaatsen de auto zelfs onwillekeurig in een hogere klasse. De keuze voor de testauto is daarom snel gemaakt.

Stationwagon

De test-stationwagon is het Sport-model, deze is aan de buitenzijde te herkennen aan privacy glas (zeg maar: donkere zij- en achterruiten) en vijfspaaks lichtmetalen wielen. Bij het Sport-pakket horen ook een met leder bekleed Momo-stuurwiel en een eveneens met leder beklede korte schakelpook. De stoelen zitten prettig en zijn goed verstelbaar, alhoewel de onderrug een tikje zacht is. Een lendensteun zou de stoelen nog beter hebben gemaakt.

Het interieur is niet bepaald origineel vormgegeven en bovendien uitgevoerd in nogal stemmig zwart. In een ruimte waar de eigenaar vele uren zal doorbrengen, had een extra chroom-accent of een afwerking met wat kleur niet misstaan. Alle bedieningselementen zijn logisch ingedeeld en daarom gemakkelijk te vinden. Wat dan ook "gemakkelijk" opvalt is dat de auto bijzonder compleet is uitgerust. Airconditioning, vier airbags voorin en twee airbags achterin horen bijvoorbeeld al bij de basisuitrusting. Pas na enig zoeken blijken een boordcomputer en cruise-control te missen. Gezien het prijskaartje is het echter niet redelijk dit te verwachten en is de basisuitrusting verrasend compleet te noemen.

De been- en hoofdruimte op de achterbank is voldoende, maar niet overweldigend. De hoek van de rugleuning van de achterbank is instelbaar en dat is te gebruiken om tot meer hoofdruimte te komen. Met een eenvoudige handeling kan de achterbank worden opgeklapt. De hoofdsteunen hoeven daarbij niet te worden verwijderd, dus beschadigen of kwijtraken is uitgesloten. Wat overblijft is een 1079 liter metende vlakke laadvloer die echter wel licht oploopt. De vlakke laadvloer is mede te danken aan meevouwende panelen boven het scharniermechanisme van de achterbank. Dat is niet alleen een mooi detail, maar het zorgt er bij in- of uitladen ook voor dat een zware last niet precies achter een richel kan blijven hangen.

Aan de zijkant van de bagageruimte zijn aan beide kanten afsluitbare vakken te vinden. Deze zijn echter zo klein, dat zelfs de kleinste cd-wisselaar er geen plek zal kunnen vinden. Onder de laadvloer is een dubbele bodem aangebracht met extra laadruimte die wel voldoende inhoud heeft om nuttig te worden gebruikt. Onder deze "geheime bergruimte" is het reservewiel te vinden.

Rijplezier

Voor de Sport-uitvoering is ook het onderstel aangepast om tot een extra sportief weggedrag te komen. Dit onderstel is zonder twijfel één van de sterkste punten van de testauto. Het is zeker niet zo hard als dat van een echte sportwagen, maar geeft de bestuurder beduidend meer gevoel met de auto dan gemiddeld in deze klasse. Dat is mede te danken aan de eveneens uitzonderlijk prettige besturing, die direct en nauwkeurig is. Maak dit af met de eerder genoemde korte schakelpook die snel en trefzeker schakelen mogelijk maakt, en de Lancer is zowaar een prima rijdersauto! Steeds reageert de auto voorspelbaar en rustig, terwijl het onderstel oneffenheden in het wegdek afhandelt zonder het gevoel met de auto te verstoren.

De Lancer is leverbaar met een 1.6 of 2.0 liter benzinemotor. De eerste is afkomstig uit de Space Star, de tweede uit de Outlander. De testauto is voorzien van de 1.6 liter krachtbron, waarmee het sportieve gevoel helaas even ophoudt. De motor is stil en geeft de bestuurder het aangename gevoel steeds een grote kracht-reserve voor handen te hebben. Dit blijft echter bij een gevoel, want wanneer het gas eens goed wordt ingetrapt gebeurt er weinig. Ook in een lager verzet zijn de sportieve aspiraties ver te zoeken. Pas wanneer twee versnellingen lager wordt gereden, zet de Lancer 1.6 de vlotte tussenacceleraties neer die nodig zijn om bijvoorbeeld op een provinciale weg in te halen. Vanuit stilstand presteert de auto beduidend beter. Vlot wegrijden bij een verkeerslicht of veilig een druk kruispunt oversteken is geen enkel probleem.

Alhoewel de motor niet sterk is, is deze wel zeer soepel. De krachtbron laat zich alles welgevallen; van ver doortrekken in de toeren tot juist schakellui rijden bij zeer lage toeren. Daarbij worden de prestaties neergezet met een gevoel van finesse waar vooral Japanse fabrikanten zo goed in slagen. Ondanks het uitblijven van sportieve prestaties van de 1.6-liter variant, geeft ook de motor verder een bijzonder positief gevoel over de nieuwe Lancer.

Conclusie

In marketingtermen heet het aanbieden van een bestaand product de "me too"-benadering. Dit is normaalgesproken niet populair, omdat het nieuwe product niets toevoegt aan het bestaande aanbod en daarom geen grote kans van slagen heeft. Alhoewel Mitsubishi de stationcar niet opnieuw heeft uitgevonden, heeft het merk wel heel goed begrepen wat een auto tot een prettige auto maakt. Op essentiële punten als besturing, onderstel, ruimte, uitrusting en gevoel met de auto scoort de "Lancer Wagon Sport" duidelijk hoger dan gemiddeld in zijn klasse. Kortom: Mitsubishi biedt precies hetzelfde aan, maar dan beter. Dan is de keuze toch snel gemaakt?