Smart ForTwo

Bij de vorige generaties van de Smart ForTwo was er geen keuze: een automaat was standaard. Helaas sloten het schakelpatroon van de automaat en de manier waarop het piepkleine motortje zijn vermogen opbouwde niet goed op elkaar aan. Het gevolg was dat de auto inhield tijdens het schakelen en bij koude motor zelfs bokkensprongen wilde maken.

Wie koos voor de optionele schakel-hendels achter het stuurwiel, kon de automaat beïnvloeden door zelf een volgende of vorige versnelling te kiezen. Door exact op het juiste moment te schakelen en/of het gaspedaal heel even los te laten, was het mogelijk om soepel met de oude Smart ForTwo te rijden. Helaas wisten veel Smart-rijders (en journalisten!) het mechaniek niet goed aan te voelen met een storm aan kritiek tot gevolg.

Dus verviel de automaat bij de introductie van de geheel nieuwe Smart. En het moet gezegd worden: met handgeschakelde versnellingsbak rijdt de nieuwe ForTwo prima! Maar... juist bij een auto die bedoeld is voor gebruik in de stad moet heel veel worden geschakeld en dus is een automaat een waardevolle voorziening. Menigeen zat er met "smart" op te wachten...

Twinamic, de theorie

Smart heeft geleerd van de fouten uit het verleden en ging niet over één nacht ijs met de nieuwe automaat. Daarom werd een beroep gedaan op moederbedrijf Mercedes-Benz. Dat heeft al jaren ervaring met automaten met dubbele koppeling (DCT, ofwel dual clutch transmission). Bij Smart heet diezelfde techniek "Twinamic", gewoon omdat het sympathieker klinkt en dus beter bij het merk past.

Een DCT of Twinamic automaat bestaat in feite uit twee versnellingsbakken: één voor de even en één voor de oneven versnellingen. Wanneer de ene versnellingsbak daadwerkelijk de kracht van de motor op de (achter)wielen overbrengt, zet de andere versnellingsbak al een volgende of vorige versnelling klaar. Op het moment van schakelen hoeft dan alleen nog van versnellingsbak te worden gewisseld en niet van versnelling. Dat gaat sneller en soepeler dan daadwerkelijk schakelen.

Twinamic, de praktijk

Tenminste, dat is de theorie. Wat met deze techniek niet is opgelost, is het feit dat de motor klein en daarom weinig vergevingsgezind is. Bovendien heeft de Smart ForTwo een extreem korte wielbasis, waardoor een plotselinge toe- of afname van motorvermogen de hele auto kan doen duiken of steigeren. Het blijft daarom belangrijk dat de elektronica op exact de juiste momenten schakelt.

In vergelijking met de oude, verguisde automaat, is de Twinamic vele malen beter. Het schakelen verloopt snel en de versnellingsbakverhoudingen lijken zelfs beter bij het karakter van de motor te passen dan die van de handgeschakelde variant. De motor loopt daarom mooier en stiller.

Tegelijkertijd is de automaat alles behalve perfect. Nog steeds kan de automaat op een onhandig moment schakelen, waardoor na het schakelen even geen vermogen beschikbaar is (auto valt stil) of de turbo juist net activeert (auto maakt een sprongetje).

In andere auto's zou dit nauwelijks merkbaar zijn, maar in de compacte ForTwo vertaalt het zich meteen in het duiken of springen van het koetswerk. De grotere Smart ForFour is leverbaar met exact dezelfde automaat en die lijkt dankzij het zwaardere koetswerk veel soepeler te schakelen.

Prestaties en verbruik

Voor deze gelegenheid is gereden met de nieuwe 66 kW (90 pk) sterke turbomotor. Terwijl de standaard krachtbron (52 kW ofwel 71 pk) ruimschoots voldoet, zorgt de sterkere motor voor meer leven en meer souplesse. Prestaties worden met meer gemak geleverd (alhoewel de automaat soms lang aarzelt alvorens terug te schakelen) en op de buitenweg worden hoge snelheden makkelijker vastgehouden.

Zolang kalm wordt gereden en de turbo niet bijspringt, is het verbruik aangenaam laag maar zijn de prestaties nauwelijks beter dan die van de basismotor. Zodra het extra vermogen wordt aangesproken, schiet het verbruik echter omhoog. Een dagje sturen met 50% stadsverkeer en 50% buitenwegen kostte 5.9 liter per 100 km. Dat is niet alleen (te) veel voor een auto als deze, maar zelfs meer dan het praktijkverbruik van sommige grotere auto's!

Ondanks de sombere berichten van de verbruiksmeter, stond er tijdens de gehele proefrit een brede glimlach op het gezicht van de testrijder. Dankzij de extreme wendbaarheid blijft Smart (ForTwo) rijden namelijk heel erg leuk.

Zoals een sportwagen superieur is dankzij de prestaties, is een Smart ForTwo onverslaanbaar in de stad dankzij de wendbaarheid. De ForTwo past altijd overal tussen en daardoor kan hondsbrutaal en vooral heel snel door de stad worden gereden. De draaicirkel (6.95 meter) is zo klein dat de ForTwo zijn eigen staart lijkt te willen bijten.

Comfort

Hét geheim van Smart is dat binnen de beperkte buitenmaten toch maximale ruimte, comfort en veiligheid wordt geboden. De hoofd- en beenruimte zijn ruim voldoende, ook voor lange bestuurders. Daarbij is de bagageruimte voldoende voor twee boodschappentassen. Ook heel handig: de kofferruimte staat in open verbinding met de cabine, dus zelfs tijdens het rijden kunnen er dingen uitgepakt worden. In het interieur zijn vele bakjes, vakjes en netjes te vinden waardoor de inzittenden nooit ruimte tekort komen voor (zonne)brillen, telefoons, camera's en wat dies meer zij.

Zolang daarvoor wordt betaald, laat het uitrustingsniveau weinig te wensen over. Zo is de ForTwo te voorzien van een fors beeldscherm met audio-, communicatie- en navigatiesysteem. In het hart van de snelheidsmeter is een tweede beeldscherm te vinden, dat onder andere wordt gebruikt voor de boordcomputer en "eco-coach".

De meeste functies zijn veilig te bedienen met knoppen op het stuurwiel. Daarom is het aantal knoppen op het dashboard minimaal en kon de schaarse ruimte optimaal worden gebruikt.

Conclusie

De Smart ForTwo is nu ook leverbaar met automatische versnellingsbak. Smart heeft de kritiek op de automaat van de vorige generatie ForTwo ter harte genomen en kiest daarom voor een techniek die sneller en soepeler schakelen garandeert.

Toch blijkt de nieuwe automaat in de praktijk niet perfect. Net als voorheen schakelt de elektronica soms op een onhandig moment waardoor de auto inhoudt of juist vooruit springt. Dit is bijna inherent aan een kleine auto en een kleine motor. Desondanks is de Twinamic een welkome toevoeging, want een Smart wordt in de regel in de stad gebruikt en daar is de ForTwo nu een nog beter maatje. Of moet dat zijn auto-maatje?